Rozdział 16 "Stajesz się jak My"

Uwaga!!! Ogłoszenia Parafialne:

1) Zapraszam  na nowy blog o tematyce  Kushina- Minato. 

KLIK

Chciałam zapaś się pod ziemie, Pein wpatrywał się w Deidarę nienawistnym wzrokiem, na mnie nie spojrzał ani raz. Deidara czuł satysfakcje. A Mino tuliła się do Peina, chciałabym ją zabić, wypruć flaki i powiesić na słupie. Nie mogłam przestać myśleć o tym jak bardzo jej nienawidzę. Z transu o dziwce wyrwał mnie Deidara.

-Idziesz Kochanie?-Zapytał przesłodzonym głosem. Uśmiechnęłam się do niego, wstałam od stoły uśmiechając się pogodnie w stronę pozostałych. Gdy wychodziliśmy z jadalni Deidara oplótł nasze dłonie. Nie zluzowaliśmy uścisku nawet gdy oddaliliśmy się od jadalni.

-Musimy grać cały czas.- Zaczął Deidara- Jeśli ci to oczywiście nie przeszkadza.

-Nie, chce im utrzeć nosa!- Wymamrotałam.- A może…- zaczęłam nie pewnie.-…. Jak cały czas to.- nie potrafiłam mu tego zaproponować, zalałam się rumieńcami. W końcu się przemogłam.- Zamieszkajmy razem.- prawie wykrzyczałam moją propozycje.

- Dobry pomysł-  Odpowiedział Deidara. Zza rogu wyłoniła się Mina z Peinem.

-Nie mam ciuchów, kochanie.- Zaczęłam, Deidara nie dostrzegł zbliżającej się dwójki i spojrzał na mnie krzywo.- Pójdźmy do miasta na zakupy.- Zaproponowałam, znacząco patrząc  na zbliżającą się dwójkę.

-Ja?! Na zakupach?!- Zapytał  śmiejąc się.- Oszalałaś?

-Ja z chęcią pójdę.- Wtrąciła się Mina, ze swoim przesłodkim głosem.- Jeśli twój CHŁOPAK nie da rady cię uszczęśliwić, pójdziemy z Peinem z tobą.

-Nie musicie.- Warknął w jej stronę Deidara.- Zrobię dla niej wszystko.

-Ale nie musisz się fatygować, ja też muszę kupić kilka ciuszków.- Pomiędzy nami wytworzyła się gęsta mgła nienawiści, prawie dostrzegałam błyskawice strzelające im z oczu, Pein nadal nie patrzył na mnie.- To mam kochani propozycje, chodźmy razem!!- Myślałam że ją uduszę, jej głos i słowo „Kochani” przyprawiało mnie o mdłości.- Podwójna randka!- Dziewczyna podskoczyła wymawiając,  te słowa, nie dostrzegałam w niej nic więcej oprócz głupiej bezmyślnej  dziwki.

-Dobry pomysł.- Odezwał się w końcu Deidara.

-A potem skoczymy na sake!- Dziewczyna grała mi na nerwach.  Chcieli spędzić cały dzień razem?! Na samą myśl miałam odruch wymiotny.- Okey, to wszystko ustalone. Ale Sakura…- Dziewczyna spojrzała na mnie wymownie, uniosła głowę jakby była lepsza ode mnie.- Umyj włosy, bo chyba masz na nich kupę.- Spiorunowałam ją wzrokiem.

-Nie to nie kupa- odezwałam się gdy odchodzili, na moje nieszczęście Mina to usłyszała, odwróciła się napięcie i podeszła do mnie .Prawie stykałyśmy się nosami, czułam jej mocne perfumy. 

-Nie?- Wpatrywała się we mnie z wyższością, po chwili zyskałam odwagę i warknęłam

-Nie, to odżywka do włosów, tobie by się przydała.-Chwyciłam ją za kłębek włosów, i zrobiłam pouczającą minę. –Suche, ty masz siano, czy włosy??- Próbowała mnie zabić wzrokiem, Deidara  próbował powstrzymać się od śmiechu.

-Ale, wiesz…- Mina przybliżyła się, i zaczęła szeptać mi do ucha.- Pein lubi się nimi bawić, gdy się kochamy.

- A za to ty lubisz się bawić resztkami ze stołu- Odpowiedziałam lodowatym tonem.

-Zabije cię suko.- Warknęła, wyciągając broń z kieszeni. Na szczęście zobaczył to Deidara i odciągnął mnie od niej. Mina opamiętała się i ukradkiem schowała broń. Słodki uśmiech wrócił jej na twarz.- To co do zobaczenia na zakupach! - Gdy tylko suka zeszła mi z oczu, Deidara zaczął się śmiać.

-Głupi jesteś.- skomentowałam, i uderzyłam go po przyjacielsku w bark.- Naprawdę nie nawiedzę tej…- Nie potrafiłam znaleźć słów , na opisanie Mino.

-Dziwki, jędzy, szmaty, aroganckiej kurwy?-  Deidara wymieniał nazwy, licząc na palcach, gdy zauważył że się uśmiechnęłam dodał.- Wiesz jest jeszcze wiele imion pasujących do niej, ale przestańmy o niej mówić.

-Dziękuje.- Wymamrotałam, przytulając go. Poczułam że mogłabym powiedzieć mu wszystko, był taką moją męską wersją przyjaciółki.

- Za co?- Zapytał, uśmiechając się szeroko.

-Za to że potrafisz mnie nawet w takim momencie rozweselić.- odpowiedziałam wesoło.- I też za to że jesteś.

-Za to się nie dziękuje.- Uśmiechnął się jeszcze szerzej pokazują cały rząd białych zębów.- Ok, trzeba cię przenieść.- Przypomniał mi o przeprowadzce i o wspólnym zamieszkaniu razem.

-Za dużo rzeczy nie mam, więc nie potrwa to długo.- Odgadnęłam, byłam pewna przeciwieństw, z jednej strony chciał teraz czuć wsparcie przyjaciela, a z drugiej strony miotały mną niepewności.

-Ale masz coś więcej, niż koszulkę?- Zażartował chłopak. Znowu go uderzyłam. Ale blondyn przypomniał mi o jednej ważnej sprawie, byłam teraz w połowie goła. Zalałam się natychmiast rumieńcami. – Ale słodko wyglądasz.

-Spadaj!- Warknęłam i ruszyłam w stronę pokoju.  Deidara ruszył za mną, zgarnęłam z kąta pokoju moją torbę. Obserwował każdy mój ruch, co dziwne  nie przeszkadzało mi to za bardzo.

-Umyję się u ciebie, dobrze?- Zapytałam, zerkając na małą łazienkę.

-No jasne, a masz ręcznik?- Zapytał, patrząc znacząco na moją torbę. Pokiwałam na „nie”.- Nie ma sprawy dam ci.-  Wyszliśmy z pokoju i skierowaliśmy się w stronę holu. Po drodze wpadliśmy na Hidana, chłopak spiorunował mnie wzrokiem.

-Ej, mała!- Zaczął, było popołudnie, a śmierdziało już od niego alkoholem i fajkami. Nic dziwnego, cała organizacja nie miała co robić, Siwo włosy wychodził z pokoju Kisamy, przez szparę można było dostrzec kilka skąpo ubranych dziewczyn.

-Czego?- Warknęłam, nie zbyt go lubiłam , nasze pierwsze spotkanie zakończyło się na siniakach na plecach i ciągle patrzy na mnie jak na zwierzę.

-Jak zaliczasz  wszystkich po kolei, to który jestem w kolejce?- Zapytał, chwiejąc się. Jego wzrok błądził po moich udach, a odór alkoholu przyprawiał mnie o gęsią skórkę. Zatkało mnie, czy naprawdę moje zachowanie sprawiało takie wrażenie?  Deidara spiorunował go wzrokiem. Zacisnął pięść i ruszył w jego kierunku.  Złapałam go za nadgarstek. Zjechałam dłonią w jego dłoń i  oplotłam nasze palce.

-Przepraszam cię  Hidan, ale gówna nie tykam.- Zatkało ich. Hidan ruszył w moim kierunku, ale pomiędzy nas nagle wyskoczył Itachi, nie mogłam uwierzyć jaki on podobny do Sasuke.

-Uspokój się Hidan!- Warknął chłopak, miał tak donośny i straszny głos, że sama się cofnęłam. Nie mogłam zrozumieć siwowłosego, mógł spokojnie postawić się ciemnowłosemu chłopakowi, ale on po prostu wrócił do pokoju, klnąc pod nosem. Uchiha  ruszył w naszą stronę, ściszył głos i zaczął.

-Wiem co knujecie.- Ledwo go słyszałam, ale jego słowa wywołały u mnie nie pewność.- Nie popieram tego, ale uważajcie.

-Czego chcesz?- Napadł go blondyn.

-Jeszcze niczego, na razie popatrzę jak się zbliżacie.- Itachi wbił we mnie ciemne jak węgiel oczy.- A i młoda, witaj w organizacji.

-Zbliżamy?- Zapytałam zdziwiona. Chłopak nie odpowiedział.

-Widzę że się wczuwasz, jesteś coraz bardziej zadziorna.- Itachi odszedł zostawiając mnie z wkuwającą niewiadomą.

-O co mu chodziło?-  zapytałam, gdy tylko weszliśmy do jego pokoju. Deidara odpowiedział mi tylko wzruszeniem ramion. Jego pokój był dwa razy większy od tego w którym spałam, z jednej strony stały półki z książkami, a z drugiej na ścianie widniało grafity, przedstawiające wielki wybuch. Przy ścianie stało wielkie szare łóżko, na którym walało się pełno książek i mang. Na ścianie naprzeciwko wejścia umieszczone było akwarium na pół ściany. W wodzie pływały piranie.  Cały pokój był w jego stylu z jednej strony elegancki i przytulny, a z drugiej strony  panował bałagan, i widać było że właściciel ma wszystko w dupie.  Na środku pokoju stała kanapa ze skóry i telewizor na tle akwarium. Po jednej stronie łóżka były ciemne odsuwane drzwi, prowadzące do garderoby. Na rogu koło regałów znajdowało się wejście do łazienki. Deidara zaprowadził mnie do przestronnej łazienki, szare i czarne ręczniki wisiały na ścianie. Jedną ścianę przykrywało w całości lustro. Na środku znajdowała się wanna. Blondyn podał mi ręczniki i wyszedł z pomieszczenia. Rozejrzałam się po łazience, cała była nowoczesna, nawet umywalka wyginała się w każdą stronę. Spojrzałam w odbicie w lustrze. Powoli zdjęłam koszulkę odkrywając nagie ciało. Zerknęłam na ogromne siniaki na barkach. Spróbowałam ich dotknąć ale sama myśl o tym przyprawiała mnie o ból. Zebrałam czakrę w dłoni, i spróbowałam się uleczyć. Nie miałam za dużo siły, by do końca pozbyć się ran. Nalałam do wanny wody. Ściągnęłam bieliznę  i jeszcze raz spojrzałam  na swoje odbicie, przyprawiało mnie o dreszcze, włosy sklejone przez błoto,  wielkie sińce pod oczami i rany na barkach. Wskoczyłam do gorącej wody. Zrelaksowałam się i zapomniałam o całym świecie, z drzemki wyrwał mnie Deidara pukający do drzwi.

-Żyjesz?- Zapytał.

-Tak!- Odpowiedziałam.- A co?

-Siedzisz tam ponad godzinę.- W gorącej wodzie straciłam rachubę czasu. Wychodząc z wanny owinęłam się ręcznikiem.

-Chwila!- Krzyknęłam w jego stronę.- Zaraz wychodzę.- Ubrałam się w jedyny strój który mi pozostał, ciemne długie spodnie i szaro-niebieski  sweter.  Rozczesałam włosy i jeszcze raz  przemyłam twarz. Gdy wyszłam z pokoju, dostrzegłam całkiem inne miejsce. Książki były ułożone, Mangi nie walały się po całym pokoju, blondyn pościelił sobie na kanapie.

-Gotowa?- Zapytał chłopak, uśmiechając się  z fotela.  Spojrzałam na niego pytająco.- Idziemy z pojebem i kurwą do sklepu.- Uśmiechnęłam się szeroko, cieszyłam się że nie tylko na mnie tak działają.

-Gotowa! Idziemy na wycieczkę do piekła!- Krzyknęłam i ruszyłam w stronę drzwi. Przy drzwiach dopadł mnie Deidara.

-Uważaj na nią.- Wymamrotał chłopak, mówił cichym poważnym głosem, tak jakby bał się że ktoś usłyszy.- Jest niebezpieczna.  A gdy dasz jej powód, z chęcią cię zabije.- Spojrzałam na niego nie pewnie. Ujął mnie za dłoń i razem ruszyliśmy do wyjścia, jeszcze przez chwile zastanawiałam się nad jego słowami. Przy wyjściu z budynku stała już Mina z Peinem, rozmawiali o czymś. Mieli złączone ręce, chociaż obydwoje wyglądali jakby się pokłócili.

-Na reszcie!- Krzyknęła Mino, spoglądając na nas. Jej wzrok był taki sztuczny. Nikt z naszej czwórki nie miał na sobie płaszcza, wszyscy wyglądaliśmy jak zwyczajni mieszkańcy wioski. Gdy dotarliśmy do małego butiku umieszczonego w środku małego miasteczka, Mina zaczęła skakać z radości na widok krótkiej koktajlowej sukienki.  Olałam ją i poszłam na poszukiwania ubrań dla siebie. Znalazłam kilka podkoszulków, i dwie pary spodni. Wszystkie ciuchy zabrałam do przymierzalni znajdującej się z tyłu sklepu. Wszystkie ciuchy które wzięłam idealnie na mnie pasowały, były skromne , a zarazem nie wyglądałam w nich jakbym szła do celibatu. Pozostała mi ostatnia rzecz, czyli sukienka wybrana przez Deidardę. Wcisnął mi ją do ręki mrucząc że powinnam mieć coś „kobiecego”. Ubrałam sukienkę była mi nad kolano, ciemny delikatny materiał muskał moje ciało. Sukienka nie miała ramiączek więc czułam się w niej niekomfortowo, ale trzeba przyznać Deidara ma gust, wyglądałam rewelacyjnie, a do tego było mi prawie wygodnie. Spojrzałam ostatni raz w lustro, już chciałam ściągać sukienkę, gdy  w odbiciu dostrzegłam Peina. Podskoczyłam z przerażenia.

-Co ty tu robisz?!- Warknęłam odwracając się w jego stronę.

-Ładnie wyglądasz, powinnaś wziąć tą sukienkę.- Zignorował mnie, podchodząc bliżej, wziął między palce kosmyk moich włosów.

-Nie dotykaj mnie.- Zrobiłam krok do tyłu , przy tym wpadając na lustro.

-Powiedz KOCHANIE, od kiedy jesteś tak blisko z Deidarą?-  Zapytał, zbliżając się  do mnie.

-Od momentu, gdy mi pomaga… - Mój głos nabrał drwiny, wymieszanej ze złością.-…aha on mi zawsze pomagał. Ale nie przejmuj się KOCHANIE- powtórzyłam za nim wkładając w to słowo tyle bezczelności i gniewu ile się dało.- ty masz nową zabawkę, bawcie się dobrze. – Puściłam mu oczko.- A teraz wyjdź.

-Nie.- Wysyczał Pein.- Bycie moją zabawką nie kończy się, gdy mam nową.- Spiorunowałam go wzrokiem. Zacisnęłam pięści. Nie zdążyłam nic powiedzieć, a on przygniatał mnie do siebie.

-Co mi się w tobie do cholery podobało?!- Zapytałam bardziej samej siebie niż jego, ale chłopak i tak mi odpowiedział.

-Pewnie moja charyzma, władza, pewność siebie, no i to że lubisz się bać.- Uśmiechnął się. Poczułam gniew. Jego usta niebezpiecznie zbliżyły się do moich, nie chciałam dać mu pozwolić by mnie pocałował,  mogłoby to wszystko wrócić. 

-A co z Mino?! Może zróbmy sobie z nią trójkącik?! – Naskoczyłam na niego, chłopak odsunął głowę.

-Brzmi kusząco.

-Zbok!- Warknęłam. –Tak bardzo cię nienawidzę.- Nigdy się nie spodziewałam że granica między miłością, a nienawiścią może być tak krucha.

-Mówi się trudno.- Spojrzał na mnie z wyższością.- Za długo czekałem.- Uderzyłam go, cała złość skumulowała się w mojej pięści. Pein  wylądował po drugiej stronie przebieralni. Chłopak wstał wkurwiony.- Ty mała suko.- Wysyczał. Dopadł mnie, ścisnął za barki. Całe moje ciało przeszył ogromny ból. Nie drgnęłam, próbowałam pokonać słabość. Nie potrafiłam zapanować nad ciałem, z ust wyrwał mi się jęk. Gdy tylko otworzyłam usta, Pein władował tam swój język. Kopnęłam go w łydkę. Chłopak oderwał się ode mnie, był jeszcze bardziej wkurzony. Złapał mnie za włosy, i pociągnął do tyłu.  Przejechał językiem po mojej szyi.  Zaczęłam się szarpać. Nagle ktoś odciągnął go ode mnie. Deidara uderzył go z całej siły w twarz.  Blondyn miał chęć zemsty w oczach. Miałam wrażenie że zaraz wyrwie Peinowi jaja i zrobi z nich druty telegraficzne.  Deidara złapał rudowłosego za kark i wyrzucił z przebieralni, nigdy nie spodziewałam się po nim takiej siły. Byłam świadoma że Pein jest dwa razy silniejszy, ale oby dwaj nie mogli użyć tu żadnej pieczęci. Pein dobijał się do drzwi, po kilkunastu minutach ustąpił i wyszedł. Deidara przytulił mnie mocno.

-Nic ci nie jest?- zapytał po chwili.

-Nie, przyszedłeś  na czas.- Wymusiłam uśmiech. Deidara wyczuł mój smutek.

-To co ty na to by….- zastanowił się przez chwilę, jego oczy błądziły po mojej twarzy. –O! Mam pomysł, może piwo?- Pokiwałam mu głową na tak. Po chwili chłopak wyszedł z przebieralni, stał przed drzwiami, czekając aż się przebiorę. Nie trwało to długo, wyszłam z pomieszczenia z kupką rzeczy.  Podeszliśmy do kasy i zapłaciłam za prawie wszystkie zakupy. Za sukienkę zapłacił Deidara, upierając się że to on ją znalazł. Nie potrafiłam go przekonać. Wyszliśmy ze sklepu obładowani torbami.  Deidara zaprowadził mnie do najbliższego Pubu.  W głośnikach dało się usłyszeć Rocka. Usiedliśmy w rogu pomieszczenia, długo rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Było tak jak kiedyś. Nadal wypominał mi mój wiek, choć sam był niewiele starszy. Po kilku butelkach trunku przeszliśmy na temat Peina.

-Przyjaźniliście się, co się dokładnie stało?- Zapytał, nie przejmując się czy pytanie mogło go zranić. Jedyne co  mnie obchodziło to by poznać prawdę, a do tego szumienie w głowie, nie dawało mi myśleć.

-Pein pozbawił mnie kogoś….- Zaczął chłopak, szukał słów.- kogo kochałem.- Zacisnął zęby, widać było że cierpi, a ja nie dałam mu spokoju.

- Zabił ci kogoś??- Zapytałam , zerkając w jego oczy. Zakryłam swoją dłonią jego dłoń.

-Tak.- Przytaknął chłopak, po chwili dodając.- W pewnym sensie. Zmieńmy temat. Nie kontrolowałam już moich czynów, ani słów.

-A wiesz co jest najbardziej wkurwiające?- Zapytałam blondyna, on tylko pokiwał głową na „nie”- Nadal go kurwa kocham!- Mój pijacki ton, sprawił że chłopak spojrzał na mnie dziwnie.  Deidara szybko zmienił temat.

-Mam na coś ochotę.- Oznajmił chłopak, zaczął rozglądać się po pomieszczeniu. – Za cholerę nie wiem na co.

-Może na przyjacielski sex?!- Zapytałam, byłam pijana i w cholerę napalona. Deidara rozglądnął się, zbliżył się do mnie i zapytał.

-Żartujesz?!

-Nie, mówię całkiem poważnie.- Uśmiechnęłam się.- Nikt się o tym nie dowie. Bez zobowiązań.- Deidara nic nie odpowiedział, złapał mnie za nadgarstek i wyprowadził szybkim krokiem z Pubu. Stanęliśmy obok drzwi.

-Jesteś pewna?- Zapytał, już łagodząc mnie swoim dotykiem. Kiwnęłam głową. Złączyłam nasze usta. Z początku obydwoje niepewni, muskaliśmy wargi, później Deidara się rozkręcił, nasze języki wirowały w tańcu. Odkleiłam się od niego.

-Ale nie tu.- Oznajmiłam, rozglądając się po okolicy. Nie dokładnie wiem, jak i kiedy znaleźliśmy się w jego pokoju. Leżeliśmy na łóżku. Jego ciało przykrywało moje. Jeździł palcem po mojej twarzy.

-Jesteś pewna?- Zapytał Deidara.

-Nie.- Odpowiedziałam przerażona.- I tak. Sama nie wiem.

-Nie chce cię zmuszać.- Jego blond włosy spadały w dół, łącząc się z moimi. –Już to robiłaś?

-Tak.- Odpowiedziałam niechętnie.- I żałuje.

-Dlaczego?-Blondyn zsunął się ze mnie, oparł się na łokciu i wpatrywał w moją twarz. Drugą ręką błądził po brzuchu, rysując kółka i różne inne wzory.

-Bo…-nie do końca wiedziałam jak mu to powiedzieć.- bo, to nie było prawdziwe. – Nagle urwał mi się film.